مرکز تحقیقات علوم توانبخشی

فجایع انسانی ممکن است بیش از 14 میلیون سالمند دارای معلولیت را تحت تأثیر قرار دهند. سالمندان دارای معلولیت در میان آسیب پذیرترین گروه ها قرار دارند؛ اما هنوز چیز زیادی در مورد تجربیات آنان در هنگام بروز فجایع و بلایا نمی دانیم و حقوق و نیازهای این افراد به طور گسترده ای نادیده گرفته شده است.

تقریباً یک میلیارد نفر در کشورهایی زندگی می کنند که انعطاف پذیری لازم برای مقابله با تغییرات زیست محیطی که از هم اکنون تا سال 2050 با آن مواجه اند را ندارند. پاکستان با 220 میلیون نفر جمعیت، کشوری با بیشترین جمعیت در معرض خطر است و بعد از آن ایران با 84 میلیون نفر جمعیت قرار می گیرد. آینده ای پایدار نیازمند سیاست های جهانی است که افراد دارای معلولیت را نیز شامل شود.

سیاست هایی که با هدف بهبود استخدام یکپارچۀ رقابتی برای افراد دارای معلولیت وضع شده اند بدون حمایت شغلی مؤثر و کارآمد قابل تحقق نخواهند بود. نتایج مطالعات نشان داده است کارفرمایان و سرپرستان مشاغل معمولاً زمان و مهارت کافی برای راهنمایی فرد به فرد و شفاف کارکنان دارای معلولیت ذهنی ندارند و این افراد نرم افزارهای پشتیبان شغلی را ترجیح می دهند و با آنها پیشرفت می کنند. نرم افزاری که بتواند آنالیز منطقی و مؤثری از وظایف مربوط به یک شغل انجام دهد و فرآیند اجرای وظایف را به صورت ساده و گام به گام ارائه کند و همچنین قابلیت سفارشی سازی جزئیات شغل را داشته باشد می تواند به حمایت از اشتغال این افراد کمک کند. تحقیقات نشان داده است که چنین نرم افزاری زمان مورد نیاز برای راهنمایی هر فرد دارای معلولیت ذهنی را به مدت 32 ساعت کاهش می دهد و 92 درصد از افراد مورد مطالعه گزارش دادند با استفاده از این نرم افزار لذت و مشارکت بیشتری در کار تجربه کرده اند.

یکی از اهداف توسعۀ پایدار دستیابی به سلامتی و نیک بودی برای همۀ افراد جامعه است و این امر مستلزم مشارکت معنادار افراد دارای معلولیت و توانمندسازی آنان است.

درد مزمن یکی از دلایل اصلی معلولیت است و 30 درصد مردم جهان را درگیر کرده و شیوع آن با افزایش سن شدیداً افزایش می یابد. درد مزمن علاوه بر رنج های فیزیکی و روانی که ایجاد می کند؛ روی عملکرد شناختی شامل پردازش و سرعت روانی - حرکتی، حافظه و یادگیری، توجه و عملکردهای اجرایی اثر می گذارد.

افراد دارای ضایعه/ بیماری نخاعی مزمن به دلیل کمبود امکانات حمل و نقل، کمبود متخصصان بومی یا منابع محلی، عوامل روانی و موانع فیزیکی، پلتفرم های تعاملی، چند رسانه ای و از راه دور (telehealth) را ترجیح می دهند.

بسیاری از کودکان مهاجر دارای معلولیت در زندگی روزمرۀ خود با محرومیت های شدیدی مانند دسترسی محدود به آموزش با کیفیت، مراقبت های بهداشتی، غذا و آب سالم مواجه هستند. بسیاری در معرض خشونت، استثمار و سوء استفاده قرار دارند. مهاجرت و جابجایی می‌تواند آسیب‌های موجود را تشدید کند؛ یا منجر به آسیب‌های جدید، از جمله مشکلات سلامت روان شود؛ بسیاری از کودکان مهاجر دارای معلولیت مراقبت‌های مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کنند و اغلب در سیاست گذاری و برنامه ریزی در سراسر محیط های مهاجر پذیر، نیازهای کودکان دارای معلولیت کنار گذاشته می شود. این امر خطرات و آسیب پذیری های جدی را به زندگی آنها وارد کرده است. زمانی که استیگما و بیگانه هراسی نسبت به جمعیت مهاجر و آواره با تصورات نادرست یا نگرش منفی نسبت به افراد دارای معلولیت تلاقی می کند، تجربۀ تبعیض، به حاشیه رانده شدن و انزوا ممکن است شدید باشد. بحران‌هایی مانند درگیری های نظامی، شرایط اضطراری مرتبط با تغییرات آب‌وهوایی و همه‌گیری هایی مثل COVID-19 می‌توانند به طور نامتناسبی بر کودکان مهاجر دارای معلولیت تأثیر بگذارند.