مرکز تحقیقات علوم توانبخشی

نزدیک بینی (مایوپی) یک مشکل جهانی است که با سرعت در حال گسترش است. نزدیک بینی با مقادیر بالا احتمال بیماری های کور کننده چشمی مثل ماکولاپاتی و نوروپاتی مرتبط با نزدیک بینی بالا را افزایش می دهد. روش های درمانی مختلفی برای کاهش مایوپی (نزدیک بینی) وجود دارد که شامل : استفاده از آتروپین، عینک های دو کانونی، لنزهای تماسی چند کانونی و اورتوکراتولوژی می باشد. 

یکی از راه های کنترل مایوپی، رویکردهای دارویی است. با توجه به مشخصات ایمنی و سهولت تجویز، آتروپین به عنوان یکی از پذیرفته شده ترین مداخلات برای نزدیک بینی در بسیاری از کشورها می باشد. سه مطالعه بزرگ LAMP ، ATOM و ( CHAMP (Childhood Atropine for Myopia Progressionدر این باره صورت گرفته است.

یافته های مطالعۀ ATOM (Atropine in Treatment Of Myopia):

کنترل 80% مایوپی رفرکتیو و 100% کنترل مایوپی اکسیال

عوارض جانبی قابل توجه میدریازیس و سیکلوپلژی

نتایج مطالعۀ LAMP (Low - Concentration Atropine for Myopia Progression): 

فاز1: قطره های چشمی آتروپین 0.05% ، 0.025% و 0.01% پیشرفت نزدیک بینی را کاهش می دهد که یک پاسخ طولانی مدت وابسته به غلظت است. تمام غلظت ها بدون تأثیر نامطلوب بر کیفیت زندگی مرتبط با بینایی به خوبی تحمل شدند. از 3 غلظت مورد استفاده ، 0.05% آتروپین در کنترل پیشرفت SE و الگوریتم های AL مؤثرتر بود.

فاز 2: در طول 2 سال، اثر آتروپین 0.05 مشاهده شده دو برابر آتروپین 0.01 بود و غلظت بهینه در بین غلظت آتروپین مورد مطالعه در کاهش پیشرفت نزدیک بینی باقی ماند.

فاز 3: در طول سال سوم، ادامه درمان آتروپین در تمام غلظت ها در مقایسه با رژیم شستشو تأثیر بهتری داشت. تفاوت در اثرات بازگشت از نظر بالینی در هر 3 غلظت آتروپین مورد مطالعه کوچک بود. توقف درمان در سنین بالاتر با بازگشت کمتری همراه است.

مقایسه مطالعۀ ATOM و LAMP:

عوارض آتروپین: استفاده از آتروپین با چندین عارضه جانبی چشمی مانند میدریاز (اتساع مردمک)، فوتوفوبیا، تابش خیره کننده و پاسخ آلرژیک موضعی همراه است که در نهایت با قطع آتروپین از بین می رود؛ البته این عوارض در غلظت های بالاتر شایع است.

تهیه و تدوین مطلب: خانم ثمین اولادی دانشجوی اپتومتری دانشگاه علوم پزشکی زاهدان.