مرکز تحقیقات علوم توانبخشی

افراد دارای ضایعه/ بیماری نخاعی مزمن به دلیل کمبود امکانات حمل و نقل، کمبود متخصصان بومی یا منابع محلی، عوامل روانی و موانع فیزیکی، پلتفرم های تعاملی، چند رسانه ای و از راه دور (telehealth) را ترجیح می دهند.

هدف مهم هر پروژۀ تحقیقاتی این است که بتوان آن را در یک مطالعۀ مروری سیستماتیک استفاده کرد. اگر مقالۀ منتشر شدۀ اولیه به خوبی در مجلات تحقیقاتی گزارش نشده باشد یا اصلاً منتشر نشده باشد، قابلیت اطمینان همۀ «محصولات» مبتنی بر این مطالعه، مانند داده های تحقیق، خلاصه‌ها، یا تصمیم های بالینی مبتنی بر آن تحقیق به خطر می‌افتد؛ در نتیجه بالینگران و بیماران باید بر اساس اطلاعات ناقص و غیر قابل اعتماد تصمیم گیری کنند و منابع گرانبهایی که در تحقیق اصلی سرمایه گذاری شده اند هدر می روند.

بسیاری از کودکان مهاجر دارای معلولیت در زندگی روزمرۀ خود با محرومیت های شدیدی مانند دسترسی محدود به آموزش با کیفیت، مراقبت های بهداشتی، غذا و آب سالم مواجه هستند. بسیاری در معرض خشونت، استثمار و سوء استفاده قرار دارند. مهاجرت و جابجایی می‌تواند آسیب‌های موجود را تشدید کند؛ یا منجر به آسیب‌های جدید، از جمله مشکلات سلامت روان شود؛ بسیاری از کودکان مهاجر دارای معلولیت مراقبت‌های مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کنند و اغلب در سیاست گذاری و برنامه ریزی در سراسر محیط های مهاجر پذیر، نیازهای کودکان دارای معلولیت کنار گذاشته می شود. این امر خطرات و آسیب پذیری های جدی را به زندگی آنها وارد کرده است. زمانی که استیگما و بیگانه هراسی نسبت به جمعیت مهاجر و آواره با تصورات نادرست یا نگرش منفی نسبت به افراد دارای معلولیت تلاقی می کند، تجربۀ تبعیض، به حاشیه رانده شدن و انزوا ممکن است شدید باشد. بحران‌هایی مانند درگیری های نظامی، شرایط اضطراری مرتبط با تغییرات آب‌وهوایی و همه‌گیری هایی مثل COVID-19 می‌توانند به طور نامتناسبی بر کودکان مهاجر دارای معلولیت تأثیر بگذارند.

در سرتاسر جهان، نزدیک به 240 میلیون کودک (یک نفر از هر ده کودک) یک یا چند نوع معلولیت دارند؛ از این بین، نزدیک 21 میلیون نفر در خاورمیانه و آفریقای شمالی زندگی می کنند. هر یک از آنها - مانند هر کودکی در جهان - حق دارند از مراقبت، آموزش، تغذیه مناسب و حمایت اجتماعی برخوردار شوند و از بازی و اوقات فراغت لذت ببرند. با این حال، اغلب اوقات از چنین حقوقی محروم می مانند.