مرکز تحقیقات علوم توانبخشی

بسیاری از کودکان مهاجر دارای معلولیت در زندگی روزمرۀ خود با محرومیت های شدیدی مانند دسترسی محدود به آموزش با کیفیت، مراقبت های بهداشتی، غذا و آب سالم مواجه هستند. بسیاری در معرض خشونت، استثمار و سوء استفاده قرار دارند. مهاجرت و جابجایی می‌تواند آسیب‌های موجود را تشدید کند؛ یا منجر به آسیب‌های جدید، از جمله مشکلات سلامت روان شود؛ بسیاری از کودکان مهاجر دارای معلولیت مراقبت‌های مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کنند و اغلب در سیاست گذاری و برنامه ریزی در سراسر محیط های مهاجر پذیر، نیازهای کودکان دارای معلولیت کنار گذاشته می شود. این امر خطرات و آسیب پذیری های جدی را به زندگی آنها وارد کرده است. زمانی که استیگما و بیگانه هراسی نسبت به جمعیت مهاجر و آواره با تصورات نادرست یا نگرش منفی نسبت به افراد دارای معلولیت تلاقی می کند، تجربۀ تبعیض، به حاشیه رانده شدن و انزوا ممکن است شدید باشد. بحران‌هایی مانند درگیری های نظامی، شرایط اضطراری مرتبط با تغییرات آب‌وهوایی و همه‌گیری هایی مثل COVID-19 می‌توانند به طور نامتناسبی بر کودکان مهاجر دارای معلولیت تأثیر بگذارند.

در سرتاسر جهان، نزدیک به 240 میلیون کودک (یک نفر از هر ده کودک) یک یا چند نوع معلولیت دارند؛ از این بین، نزدیک 21 میلیون نفر در خاورمیانه و آفریقای شمالی زندگی می کنند. هر یک از آنها - مانند هر کودکی در جهان - حق دارند از مراقبت، آموزش، تغذیه مناسب و حمایت اجتماعی برخوردار شوند و از بازی و اوقات فراغت لذت ببرند. با این حال، اغلب اوقات از چنین حقوقی محروم می مانند.