.png)
تغییرات در پروزودی گفتار در بیماران مبتلا به پارکینسون
بیماری پارکینسون، یک اختلال پیشرونده عصبی است که تقریباً یک تا ۲ درصد از افراد بالای ۶۰ سال را تحت تأثیر قرار می دهد. محقق مرکز تحقیقات علوم توانبخشی و همکاران در تحلیلی جامع، با تمرکز بر جنبه های زبانی و احساسی لحن، ادراک لحن زبان فارسی در بیماری پارکینسون را مورد بررسی قرار دادند. این محققان با استفاده از The Florida Affect Battery (FAB) که برای زبان فارسی رواسازی شده است؛ درک زبانی و احساسی را در سه گروه 22 نفره از افراد میانسال، سالمندان سالم و افراد دارای بیماری پارکینسون مقایسه و نتیجه گیری کردند: در کار بالینی باید هم به جنبه‌های حرکتی و هم به ادراک گفتار و لحن توجه شود. این رویکرد می‌تواند فرآیند درمان و توانبخشی را بهبود بخشد و در نهایت به کیفیت زندگی بهتر برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون کمک کند.
پروزودی گفتار به الگوهای آهنگین و ریتمیک گفتار اشاره دارد که شامل ویژگی‌هایی مانند زیر و بمی (Melody or Pitch), شدت (Loudness), مدت (Duration), تکیه (Stress), و نواخت (Intonation) می‌شود. این ویژگی‌ها به درک بهتر معنا، عواطف و نیت گوینده کمک می‌کنند.
ویژگی‌های اصلی پروزودی گفتار:
1. نواخت (Intonation): تغییرات زیر و بمی صدا در طول گفتار که می‌تواند اطلاعات نحوی و معنایی را منتقل کند. مثلاً در زبان فارسی، تفاوت بین جمله خبری و پرسشی اغلب از طریق نواخت مشخص می‌شود.
2. تکیه (Stress): تأکید بر یک بخش از واژه یا جمله که می‌تواند معنا را تغییر دهد. مثلاً در فارسی، تفاوت بین کتب (نوشت) و کتبه (او نوشت) در عربی از طریق تکیه مشخص می‌شود.
3. ریتم (Rhythm): الگوی زمانی گفتار که بر اساس طول و ترتیب هجاها شکل می‌گیرد.
4. درنگ‌ها (Pauses): توقف‌های کوتاه یا بلند در گفتار که به درک بهتر جمله‌بندی و تأکید کمک می‌کنند.
5. زیر و بمی (Pitch): میزان فرکانس صوتی که می‌تواند نشان‌دهنده احساسات یا ساختار نحوی باشد.
نقش پروزودی در گفتار:
انتقال احساسات و هیجانات (مثلاً شادی، غم، تعجب)
بهبود وضوح و درک گفتار
تعیین نقش دستوری واژه‌ها و جملات
کمک به روانی گفتار در زبان‌آموزی و ارتباطات اجتماعی
منبع:
comment