مرکز تحقیقات علوم توانبخشی

بسیاری از کودکان مهاجر دارای معلولیت در زندگی روزمرۀ خود با محرومیت های شدیدی مانند دسترسی محدود به آموزش با کیفیت، مراقبت های بهداشتی، غذا و آب سالم مواجه هستند. بسیاری در معرض خشونت، استثمار و سوء استفاده قرار دارند. مهاجرت و جابجایی می‌تواند آسیب‌های موجود را تشدید کند؛ یا منجر به آسیب‌های جدید، از جمله مشکلات سلامت روان شود؛ بسیاری از کودکان مهاجر دارای معلولیت مراقبت‌های مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کنند و اغلب در سیاست گذاری و برنامه ریزی در سراسر محیط های مهاجر پذیر، نیازهای کودکان دارای معلولیت کنار گذاشته می شود. این امر خطرات و آسیب پذیری های جدی را به زندگی آنها وارد کرده است. زمانی که استیگما و بیگانه هراسی نسبت به جمعیت مهاجر و آواره با تصورات نادرست یا نگرش منفی نسبت به افراد دارای معلولیت تلاقی می کند، تجربۀ تبعیض، به حاشیه رانده شدن و انزوا ممکن است شدید باشد. بحران‌هایی مانند درگیری های نظامی، شرایط اضطراری مرتبط با تغییرات آب‌وهوایی و همه‌گیری هایی مثل COVID-19 می‌توانند به طور نامتناسبی بر کودکان مهاجر دارای معلولیت تأثیر بگذارند.

در سرتاسر جهان، نزدیک به 240 میلیون کودک (یک نفر از هر ده کودک) یک یا چند نوع معلولیت دارند؛ از این بین، نزدیک 21 میلیون نفر در خاورمیانه و آفریقای شمالی زندگی می کنند. هر یک از آنها - مانند هر کودکی در جهان - حق دارند از مراقبت، آموزش، تغذیه مناسب و حمایت اجتماعی برخوردار شوند و از بازی و اوقات فراغت لذت ببرند. با این حال، اغلب اوقات از چنین حقوقی محروم می مانند.

یکی از راه های کنترل مایوپی، رویکردهای دارویی است. با توجه به مشخصات ایمنی و سهولت تجویز، آتروپین به عنوان یکی از پذیرفته شده ترین مداخلات برای نزدیک بینی در بسیاری از کشورها می باشد.

نور در کنترل مایوپی نقش مهمی دارد. با توجه به این امر، محققان روش درمانی نوینی به نام (Repeated Low-level Red Light (RLRL را برای جلوگیری از پیشرفت مایوپی پیشنهاد داده‌اند که در لغت به معنای نور قرمز تکرارشونده با شدت کم است.

انتظار می رود تا سال 2050، شیوع جهانی مایوپی به 50 درصد برسد. در حال حاضر، وقفه در پیشرفت بیماری در کودکان و نوجوانان به عنوان امیدوارکننده ترین رویکرد برای جلوگیری از آسیب های شدید در سنین بالاتر در نظر گرفته می شود. در MyopiaX® از این استراتژی کنترل مایوپی استفاده می شود.

افراد دارای معلولیت در درجۀ اول، فرد/ انسان هستند. معلولیت بیماری نیست و افراد دارای معلولیت، بیمار نیستند. آنها قهرمان و سوپرمن هم نیستند؛ تنها دارند مثل همۀ انسان های دیگر به بودن و زندگی سادۀ خود ادامه می دهند. کلمات قدرتمند هستند. لازم است همۀ ما در انتخاب کلماتی که برای افراد دارای معلولیت به کار می بریم دقت کنیم تا تصویری محترمانه و متعادل از افراد دارای معلولیت به نمایش بگذاریم.

تصور غلط از شرکت در کارآزمایی بالینی وقتی ایجاد می شود که شرکت کننده تفاوت بین شرکت در کارآزمایی و دریافت درمان متداول را نداند و به اشتباه فرض کند که درمانی که در قالب کارآزمایی بالینی دریافت می کند، به روزترین درمان تجربی است و حتی نداند به صورت تصادفی و رندوم در گروه آزمایش قرار گرفته است. بیمارانی که در گروه شاهد هستند، درمان های تأیید شده را مطابق با برنامۀ شخصی خود دریافت می کنند؛ اما گروه آزمایش درمان هایی دریافت می کنند که پروتوکل سفت و سختی دارند.